....oghananú sagði kellingin

Í rúma átta mánuði er ég búin að fylgjast með lítilli yndislegri stelpu berjast fyrir lífi sínu. Ég þekki hana ekki neitt en mér finnst eins og ég þekki hana og foreldra hennar vel. Á þessum níu mánuðum hef ég skoðað reglulega heimasíðu sem foreldrar hennar halda úti fyrir hana og þvílíkar hetjur eru þau. Ég get alls ekki sett mig í þeirra spor og er þess handviss að þau hafi við veikindi dóttur sinnar öðlast einhvern aukakraft til að takast á við þessi örlög og bara kraft til að standa upprétt, brosa, hlæja, vaka yfir veiku dóttur sinni og yfirhöfuð vera til.
Hún Bryndís Eva dó í gær. Hugur minn er hjá fjölskyldu hennar og með þökkum fyrir að leyfa okkur að fylgjast með.