....oghananú sagði kellingin

Brynjar sá þúsundfætlu inni á baði í gær... hann náði henni ekki og það var nóg til þess að ég þorði ekki inn á bað.... dóttirin fer á klósettið og kallar "búinn".... ég stend fyrir framan hurðina og spyr hana hvort hún sjái nokkra pöddu.... ég stend og svitna fyrir framan hurðina í ca þrjár mínútur og segi henni að leita betur og stelpan orðin pirruð. Loks þegar ég held að allt sé óhætt sé ég þúsundfætluna á gólfinu á brjálaðri siglingu... ég öskra... stelpan öskrar og kallar "mamma taktu hana"... ég öskra aftur og kalla "upp með lappirnar". Hernaðarástandi lýst yfir inni á baðherbergi. Við öskrum í kór og ég hringsnýst í kringum sjálfan mig í leit að morðvopni.... hún situr á klósettinu með lappirnar upp, ringluð hleyp ég öskrandi og tek það sem hendi var næst, pakki með jólareykelsi.... ég kalla "ég drep hana, ég drep hana" og slæ ógeðis pödduna nokkrum sinnum þar til hún er orðin algjörlega kramin og dauð. Við mæðgur fáum hláturskast af geðshræringu og ég eldrauð í framan og kófsveitt reyni að útskýra fyrir barninu að þúsundfætla sé ekkert sem maður þurfi að vera hræddur við... þetta sé bara padda sem sé hrædd við okkur...."en afhverju varst þú svona hrædd mamma mín".........
Ætli það sé til námskeið á íslandi í pöddufóbíum... án gríns þetta gengur ekki lengur.